بررسی تمایل به ترک خدمت و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل بیمارستان های دانشگاهی زابل

زمینه و هدف: افزایش میزان خدمات فوریتی، بار کاری زیاد و کمبود تعداد پرستاران، تأثیر به سزایی بر کیفیت مراقبت های پرستاری دارد. همزمان با این کمبود جهانی پرستاری، بسیاری از آن ها ممکن است شغل خود را ترک کرده و در قسمت های دیگری، خارج از حرفه پرستاری مشغول به کار شوند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تمایل به ترک خدمت و برخی عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی زابل در سال 1394 انجام پذیرفت. روش بررسی: در این پژوهش توصیفی همبستگی، 196 پرستار شاغل در دو بیمارستان دانشگاهی زابل به صورت سرشماری شرکت داشتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات فردی (9 عبارت) و پرسشنامه پیش بینی ترک خدمت محقق ساخته (45 عبارت) پس از انجام روایی و پایایی انجام شد. برای بررسی داده ها از نرم افزار spss و آزمون های آماری فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد، t مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیب رنج توکی، من ویتنی یو و کروسکال والیس استفاده شد. یافته ها: میانگین نمره تمایل به ترک خدمت پرستاران (9/29±128) بود. اکثر واحدهای پژوهش (9/69%) تمایل به ترک خدمت متوسط داشتند. در این بین عوامل اجتماعی با میانگین نمره 63/3 از 5 بیشترین تمایل به ترک خدمت را ایجاد کرده بود. میانگین ماهیت حرفه، محیط شغلی و عوامل اجتماعی مرتبط با تمایل به ترک خدمت در پرستاران مونث نسبت به مذکر به طور معنی داری بیشتر بود (052/0=p). پرستاران مورد مطالعه از تعلق شغلی متوسطی (8/63%) برخوردار بودند. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر بیانگر تمایل متوسط به ترک خدمت پرستاران و بالا بودن میانگین نمره عوامل اجتماعی است؛ لذا توجه مسئولین را به بهبود و تغییر نوع نگاه جامعه به پرستاری با همکاری رسانه های جمعی جلب می کنیم.